Wat doet een kat als ze pijn heeft?

Van nature leven katten niet in groepen, maar alleen. In de natuur zijn ze niet alleen jager, maar kunnen ook prooi zijn. Als een kat zich kwetsbaar opstelt kan dit dus risicovol zijn en van soortgenoten hoeft een kat geen hulp of steun te verwachten. Een kat zal pijn daarom proberen te verbergen, want pijn tonen zou aangeven dat het dier zwak is.

Daarom is het voor eigenaren soms lastig om aan een kat te zien of hij pijn heeft. Natuurlijk heeft pijn wel effect op de kat, waardoor deze onbewust subtiele signalen afgeeft. Om pijn goed te herkennen is het belangrijk om te weten op welke signalen gelet moet worden. Dit voorkomt dat katten onnodig pijn lijden of te laat naar een dierenarts gebracht worden.

Pijn is een onplezierig gevoel dat aangeeft dat er ergens in het lichaam iets mis is. Dieren kunnen natuurlijk niet in woorden aangeven dat ze pijn hebben en hoe hevig die is. Het is daarom belangrijk om als eigenaar alert te zijn op andere signalen, hoe subtiel ze soms ook kunnen zijn.

Pijn kan acuut (plotseling) of chronisch (langdurig) zijn. Bij acute pijn zullen de signalen duidelijker te zien zijn dan bij chronische pijn. Pijn kan tot uiting komen in lichamelijke veranderingen, die bijvoorbeeld door een dierenarts gemeten kunnen worden, maar ook in veranderingen in houding, gezichtsuitdrukking of gedrag die u thuis beter kunt opmerken.

PIJN HERKENNEN BIJ JE KAT – DEEL 1, ACUTE PIJN – De gelukkige huiskat | Kattengedrag

Er zal hieronder besproken worden op wat voor soort signalen gelet kan worden bij het herkennen van pijn bij de kat. De meeste katten die pijn hebben zullen minder eten of bij acute pijn soms zelfs geheel stoppen met eten. Dit kan bij katten binnen een korte tijd al voor ernstige problemen zorgen, omdat de kat gebruik gaat maken van vetreserves in het lichaam.

1. Dit zorgt voor leververvetting wat soms fataal af kan lopen.
2. Het is dus erg belangrijk om het eetgedrag in de gaten te houden en een dierenarts in te schakelen als de kat steeds slechter eet voor een langere periode, of niets eet voor een periode van langer dan een dag.
3. Ook het gewicht moet in de gaten gehouden worden.

Let daarbij op plotseling of langdurig gewichtsverlies, maar ook op gewichtstoename. Wanneer de kat zwaarder wordt terwijl hij nog evenveel eet als anders, kan dat komen doordat hij minder actief is en dat kan veroorzaakt worden door pijn (zie het kopje “veranderingen in gedrag”).

Wanneer een kat pijn heeft zal hij vaak meer en langer slapen. Maar ook juist minder slapen kan voorkomen bij een kat met pijn. Katten met veel pijn kunnen meer inactief wakker liggen en niet écht slapen. Als een kat slecht slaapt zal hij niet meer in de REM slaap (een fase in de slaap waarin de hersenen veel informatie verwerken) en de diepe slaap komen, wat nadelige gevolgen kan hebben voor de gezondheid van het dier.

Het is daarom erg belangrijk om de slaapgewoontes van uw kat in de gaten te houden en een dierenarts te raadplegen als deze erg afwijken van het normale slaapritme. Het herkennen van pijn is thuis vaak makkelijker dan bij de dierenarts. De eigenaar van de kat weet hoe de kat zich normaal gedraagt en merkt afwijkingen dus sneller op.

• Pijnsignalen kunnen bij elke kat heel verschillend zijn.
• Daarnaast zullen katten hun pijn tegenover onbekenden, zeker in een stressvolle omgeving zoals de dierenartsenpraktijk, nog meer proberen te verbergen.
• Gedragsveranderingen of abnormale gedragingen hebben vaak een medische oorzaak, dus wanneer hier sprake van is moet een dierenarts geraadpleegd worden.

Geef aan de dierenarts door welk afwijkend gedrag u gezien hebt, omdat dit kan helpen sneller de juiste diagnose te stellen. Het kan ook handig zijn om de kat te filmen, zodat het voor de dierenarts makkelijker is om de lichaamstaal van de kat in de thuissituatie te beoordelen.

1. Atten houden van routine en zullen hier niet snel ‘zomaar’ van afwijken.
2. Wanneer uw kat gedragsveranderingen laat zien, is het altijd belangrijk om op zoek te gaan naar de reden hiervan.
3. Pijn kan een mogelijke oorzaak zijn.
4. Zowel bij chronische als bij acute pijn treden er vaak gedragsveranderingen op.

Bij acute pijn zal dit plotseling gebeuren waardoor het dus ook meer opvalt. Bij chronische pijn verandert gedrag geleidelijk waardoor het wat moeilijker te herkennen is. Het is belangrijk om dit in het achterhoofd te houden bij het observeren van het gedrag.

Verminderde activiteit : Wanneer een kat pijn heeft zal hij vaak minder actief zijn en dus rustiger overkomen. Het kan voorkomen dat de kat niet meer wil rennen of springen en zijn tijd vooral slapend of liggend doorbrengt. Verminderde sociale interactie : Katten met pijn interesseren zich minder voor het spelen met soortgenoten of mensen en zullen minder vaak ander sociaal gedrag vertonen, zoals het wassen van andere katten. Geen interesse tonen in de omgeving : De kat zal minder kijken naar wat er om hem heen gebeurt, de ogen zullen vaker dicht zijn en bewegende dingen zoals vogels of vliegen zijn ineens minder interessant. Terugtrekken : Een kat met pijn trekt zich vaak terug om met rust gelaten te worden. Het kan voorkomen dat hij zich verstopt op plekken waar hij normaal nooit zit, het kan ook zijn dat hij zich terugtrekt naar de normale slaapplaats. Niet aangeraakt willen worden: Het kan voorkomen dat een kat met pijn aanraking, borstelen en optillen niet meer goed kan verdragen. Hij kan dit op verschillende manieren aangeven of hij zal bijvoorbeeld minder dicht bij de eigenaar gaan liggen dan normaal. Minder wassen : Een kat met pijn zal zichzelf vaak minder gaan wassen en kan er daardoor onverzorgd uit gaan zien. Het kan ook voorkomen dat de kat juist heel veel wast op één specifieke plek omdat het op die plek pijn doet. Niet (goed) strekken : Strekken kan voor een kat met pijn extra pijnlijk zijn, waardoor een kat met pijn het strekken dus kan gaan vermijden of minder diep zal strekken.

Niet alleen veranderingen in het gedrag, maar ook het laten zien van nieuwe gedragingen kan een teken zijn dat de kat pijn heeft. Wanneer een kat gedragingen laat zien die hij normaal nooit zal tonen, of alleen in een andere situatie, wordt er gesproken van afwijkend gedrag. De volgende afwijkende gedragingen komen vaak voor bij een kat met pijn:

Veranderd “karakter”: Een veelvoorkomend signaal dat een kat pijn heeft is het veranderen van het karakter. De kat kan agressiever worden (meer bijten, slaan, blazen), of het kan voorkomen dat de kat juist schrikachtiger wordt. Lusteloosheid : De kat reageert minder op dingen waarop hij normaal wel zou reageren en lijkt “minder zin in het leven” te hebben of komt “depressief” over. Verwijzen naar het pijngebied : Wanneer een kat pijn heeft gebeurt het vaak dat hij op bepaalde manieren “verwijst” naar een pijngebied. Dit kan gebeuren via het specifiek wassen, zoals hier boven te lezen, maar ook door het kijken naar de pijnlijke plek, het aanraken van de plek, of veel krabben op één en dezelfde plek. Deze gedragingen zijn niet altijd opvallend en kunnen ook andere oorzaken hebben zoals jeuk of stress. Vluchten bij benadering : De kat zal meer vluchtgedrag vertonen wanneer hij benaderd wordt en zichzelf daarbij soms ook verstoppen. Anders lopen : Wanneer de manier van lopen van de kat aangepast wordt is dit vaak te wijten aan pijn. Afwijkend lopen is vooral zichtbaar bij traplopen en bij het op- en afspringen vanaf hoogtes. Mank lopen is ook op andere momenten goed te herkennen. Rusteloosheid: Een kat die rusteloos lijkt, of waarvan het lijkt alsof hij “niet lekker kan liggen” en van positie blijft veranderen, kan last hebben van pijn. Veranderingen in plasgedrag: Wanneer een kat pijn heeft kan het voorkomen dat hij de kattenbak niet meer in wil of kan. Dan zal de kat een andere plek kiezen om zijn behoeftes te doen. Het kan ook voorkomen dat de kat wel in de bak plast, maar de urine niet begraaft. Dit kan naast een teken van pijn ook een teken van stress zijn.

Een kat met pijn zal vaak andere houdingen aannemen om zo de pijn te verlichten of omdat hij zich zo veiliger voelt. De meest voorkomende houdingen die een kat met pijn aanneemt zijn:

Elleboogzit/gehurkte positie : Een zittende houding met de pootjes gedeeltelijk onder het lichaam gestopt, de ellenbogen naar binnen getrokken, tegen de buik aan gedrukt. Vaak ziet de kat er gespannen uit of voelen de spieren gespannen. Hoofd hangt lager dan de schouders: Bij het lopen of zitten kan het hoofd lager hangen dan de rest van het lichaam. Gebolde rug : De rug van de kat zal vaak gebogen zijn wanneer deze pijn heeft. Dit kan te zien zijn bij het liggen, maar ook bij het bewegen. Niet meer de “normale” houding aannemen : Het belangrijkste waar bij het observeren van de houdingen naar gekeken moet worden is of ze afwijken van normaal. Ligt een kat normaal opgerold in een balletje, maar doet hij dat nu ineens nooit meer? Dat kan een teken zijn dat er iets aan de hand is.

Aan het gezicht van een kat is veel af te lezen. Bepaalde gezichtsuitdrukkingen kunnen veel vertellen over hoe de kat zich voelt, dus ook of hij pijn heeft. Er zijn 4 belangrijke gezichtsuitdrukkingen die kunnen helpen bij het herkennen van pijn bij de kat.

Gesloten of half-dichtgeknepen ogen : Een kat met pijn zal minder alert uit de ogen kijken en deze vaak helemaal of half dichtknijpen. Verwar dit niet met een tevreden kat die langzaam zijn ogen dichtknijpt en weer opent! Platte oren : De oren van de kat zeggen veel over zijn toestand. Wanneer een kat heel veel pijn heeft kan hij zijn oren plat naar buiten draaien. Een kat kan in zijn taal naar andere katten ook zijn oren platleggen. Wanneer er echter geen andere katten in de buurt zijn, kan dit een teken van pijn zijn. Platte neus en aangespannen bek : Een erg subtiel pijnsignaal van de kat is het plat trekken van de neus en het aanspannen van de bek. De kat lijkt hierdoor een iets bredere bek te hebben en een kleinere neus. Gespannen snorharen : De snorharen zijn rechtgetrokken en wijzen naar voren.

Om het herkennen van pijn makkelijker te maken zijn er vele pijnschalen ontwikkeld. Met behulp van een pijnschaal kan de aanwezigheid van pijn, met name acute pijn, bepaald worden. Bij het gebruik van pijnschalen wordt er op verschillende factoren gelet: veranderingen in gedragingen, houdingen, gezichtsuitdrukkingen en bijvoorbeeld veranderingen in het eetgedrag.

Aan elke factor wordt een score gegeven op een bepaalde schaal, bijvoorbeeld van 0 tot 2. Hierdoor wordt er een compleet beeld gevormd over de pijntoestand van het dier. Hieronder worden twee pijnschalen uitgelicht die handig in gebruik zijn voor het herkennen van acute pijn bij de kat. Feline Grimace Scale (gezichtsuitdrukking) De Feline Grimace Scale is een erg nieuwe pijnschaal, maar hij wordt al volop gebruikt door dierenartsen.

Met behulp van deze schaal worden gezichtsuitdrukkingen gescoord, waarbij gelet wordt op vijf onderdelen: de positie van de oren, de stand van de ogen, de spanning in de snuit, de positie van de snorharen en de positie van het hoofd. Er wordt voor elk onderdeel een score gegeven van 0 tot 2, waarbij 1 staat voor “gematigd aanwezig” en 2 voor “duidelijk aanwezig”. Feline Grimace Scale. Klik op het plaatje om te openen als PDF. Met toestemming gebruikt en vertaald. Oorspronkelijke publicatie: Evangelista, M.C. et al. Facial expressions of pain in cats: the development and validation of a Feline Grimace Scale. Sci. Rep.9, 1–11 (2019).

Meer informatie op https://www.felinegrimacescale.com /. De pijnschaal mag alleen als ondersteuning gebruikt worden. Niet alle dieren met pijn zullen de divers gezichtsuitdrukkingen laten zien, de uiting daarvan is namelijk ook afhankelijk van de omstandigheden. Als er vermoed wordt dat de kat pijn heeft is het belangrijk om de dierenarts om raad te vragen, ongeacht wat de uitslag van de Grimace Scale is.

Composite scale (gedrag en gezichtsuitdrukking) Om pijn bij katten te herkennen bestaan er verschillende Composite Pain Scales. Zo’n pijnschaal kijkt naar het dier in zijn geheel en neemt meer factoren mee dan bijvoorbeeld de Grimace schaal. De Glasgow Composite Scale is een voorbeeld van een pijnschaal die makkelijk in gebruik is.

1. Deze schaal scoort gedrag met een score van 0 tot 4 en kijkt daarnaast ook naar gezichtsuitdrukkingen.
2. De scores worden opgeteld waardoor er een eindoordeel over de pijntoestand van de kat uitkomt.
3. De pijnschaal is te vinden op: https://www.aprvt.com/uploads/5/3/0/5/5305564/cmp_feline_eng.pdf Soms is het erg moeilijk te bepalen of een kat pijn heeft, ergens bang voor is, of zich bijvoorbeeld anders gedraagt omdat hij zich erg verveelt.

Alle drie hebben ze te maken met stress, waardoor de signalen ook erg overeen zullen komen. Pijn en angst kunnen vooral goed onderscheiden worden doordat een angstige kat over het algemeen vaak probeert te vluchten, of juist snel agressief wordt, terwijl een kat met pijn vaak juist wat passiever is en zich zal verstoppen en geen interesse in de omgeving toont.

• Een bange kat is te herkennen aan de vergrote pupillen, terwijl een kat met pijn de ogen dicht knijpt.
• Een (chronisch) verveelde kat kan stereotiep gedrag vertonen, zoals het (kaal)likken van bepaalde plekken op het lichaam.
• Ook zal de kat vaak minder bewegen, meer slapen, of juist dingen beginnen te onderzoeken die eerder nooit interessant waren, wat allemaal dus erg moeilijk te onderscheiden is van pijngedrag.

Bij een kat met pijn is het erg belangrijk om iets tegen die pijn te doen. Neem daarom contact op met de dierenarts als u denkt dat uw kat pijn heeft. Deze kan verder onderzoek doen. De dierenarts kan ook pijnstilling voorschrijven om uit te sluiten of juist te bevestigen dat er sprake is van pijn.

• Als er sprake is van pijn, zijn er vaak duidelijke gedragsveranderingen bij te zien bij het starten (of stoppen) van de pijnstilling.
• Wanneer pijn uitgesloten is, kan eventueel door een gedragstherapeut gekeken worden wat de oorzaak is van het afwijkende gedrag van uw kat.
• Ga niet zelf ‘dokteren’ en gebruik nooit (zonder voorafgaand overleg met uw dierenarts) pijnstillers die voor mensen bedoeld zijn, deze zijn vaak giftig voor dieren! Sommige veel voorkomende aandoeningen kunnen goed herkend worden door de bijbehorende pijnsignalen.

Door te weten welke signalen dit zijn wordt het vaak veel makkelijker om pijn te herkennen en deze te koppelen aan een aandoening. Hieronder worden de meest voorkomende aandoeningen besproken die pijn kunnen veroorzaken bij de kat. Artrose Artrose is een veel voorkomende aandoening die pijn veroorzaakt doordat botten en gewrichten langs elkaar wrijven.

1. Doordat artrose een chronische aandoening is en dus langzaamaan erger wordt is het lastig te herkennen bij katten.
2. Wanneer een kat moeite krijgt met springen of geen moeite meer neemt om op plekken te springen waar hij eerst wel kwam, kan dit een teken zijn van artrose.
3. Ook het minder bewegen (“luier zijn”), stijve bewegingen, verdikkingen rondom gewrichten, depressie, onverzorgde vacht en het niet meer gebruiken van de kattenbak zijn veel voorkomende signalen van artrose en andere gewrichtsproblemen.

Let ook op kleinere signalen, zoals steeds de pootjes naast elkaar zetten bij het traplopen, langer twijfelen bij het op- en afspringen, eerst zo ver mogelijk naar beneden ‘glijden’ voordat er afgesprongen wordt, enzovoorts. Gebitsproblemen Het gebit van de kat moet goed verzorgd worden om pijnlijke aandoeningen te voorkomen.

1. Een veel voorkomende oorzaak van gebitsproblemen bij de kat is tandplak en daaruit volgend tandsteen, wat vaak makkelijk te voorkomen is door goede voeding of het regelmatig (laten) poetsen van de tanden.
2. Als een kat last heeft van tandproblemen zal dit vaak te merken zijn aan veranderingen in het eetgedrag, zoals het laten vallen van voedsel uit de bek (‘kruimelen’) tijdens het eten.

Daarnaast kan het voorkomen dat de kat bloedingen in de bek of rood tandvlees heeft, een gezwollen bek heeft, een stinkende adem ontwikkelt en gewicht verliest. Ook kan een kat agressief en onvoorspelbaar worden door problemen met de tanden. Buikpijn Buikpijn kan verschillende oorzaken hebben bij katten.

Vooral problemen met de spijsvertering, zoals diarree, kunnen tot buikpijn leiden. Wanneer een kat buikpijn heeft kan dit dus goed te herkennen zijn aan veranderingen in de ontlasting. Daarnaast zal een kat met buikpijn in elkaar gedoken zitten met de voorpoten onder het lichaam en de ellenbogen naar de buik wijzend.

De buik voelt hierbij bijna altijd heel gespannen. Het hoofd hangt vaak lager dan het lichaam. Buikpijn kan ook zorgen voor agressie bij de kat. Pijn bij katten is soms lastig te herkennen. Het beste is natuurlijk om pijnklachten zo veel mogelijk te voorkomen.

Minder of niet eten Meer en langer, of juist minder slapen

Gedragsveranderingen:

Minder sociale interactie met soortgenoten of mensen Geen interesse in de omgeving Terugtrekken, verstoppen Niet aangeraakt willen worden, minder bij de eigenaar liggen Minder wassen, of juist veel wassen op één specifieke pek Niet (goed) strekken

Ander gedrag vertonen dan normaal

Veranderd ‘karakter’, bijvoorbeeld agressiever of schrikachtiger Lusteloos of depressief overkomen Verwijzen naar een pijngebied, door kijken, veel wassen of krabben op één plek Vluchten bij benadering Anders lopen Rusteloosheid, steeds van positie veranderen Veranderingen in plasgedrag, niet meer op de kattenbak willen, urine niet begraven

Specifieke houdingen:

Elleboogzit/gehurkte positie, de kat ziet er gespannen uit of de spieren voelen gespannen Hoofd lager dan de schouders Gebolde rug Niet meer de “normale” houding aannemen

Gezichtsuitdrukkingen:

Oren opzij getrokken of plat liggend en naar buiten gedraaid Ogen halfgesloten of gesloten Snuit gespannen Snorharen rechter dan normaal, eventueel naar voren gericht Hoofd lager dan normaal, eventueel kin naar de borst

Kan je aan een kat zien of hij pijn heeft?

Verandering in beweging en houding bij kat met pijn –

Vaak van lichaamshouding veranderen: het dier lijkt geen comfortabele houding te kunnen vinden.  Gespannen houding: zoals zitten of liggen met een gebolde rug of ineengedoken zitten. Wanneer katten pijn hebben, liggen ze vaak niet meer opgekruld.  Beweging: de meeste katten zullen bij pijn minder bewegen of veel stilzitten. Ook bij pijn hoort: stijf lopen, minder soepel voorwerpen achtervolgen en moeite met opstaan of gaan liggen pa Springen en traplopen: bij problemen in het bewegingsstelsel valt het op dat katten minder hoog of ver springen. Ze hebben bijvoorbeeld een extra opstapje nodig om hogere plaatsen te bereiken. Ook lopen ze minder soepel de trap op en af. Bij het oplopen van de trap nemen ze vaak halverwege een pauze en bij het aflopen van de trap gaan ze zijwaarts naar beneden en vertonen vaak een konijnen-huppel met de achterpoten.   Gezichtsuitdrukking: bij pijn zal de gezichtsuitdrukking van katten veranderen, dit kan wat lastiger te herkennen zijn dan de bovengenoemde pijnsignalen. Samengeknepen oogleden die in een V-vorm staan, een frons op het voorhoofd, het plat houden van de oren en een gespannen neus en bek passen bij pijn. Ook de snorharen kunnen informatie geven over mogelijke pijn; houdt de kat deze strak naar voren, dan kan er sprake zijn van pijn. 

Wat doet een kat als hij je lief vind?

Je kat knipoogt met beide ogen –

Je lieve kat knipoogt met beide ogen naar je. Dat is kussen met de ogen en betekent “ik hou van je”. Als je in kattentaal op je kat wilt reageren, knijp dan beide ogen langzaam dicht in haar richting. Jouw kat zal dit begrijpen.

Waar heeft mijn kat pijn?

Soorten pijn bij kat herkennen – Pijn bij een kat herkennen is niet eenvoudig. Hij verbergt zijn zwakte voor anderen, omdat hij van nature territoriaal moet kunnen zijn. Je kunt pijn bij een kat herkennen aan de lichaamstaal, gezichtsuitdrukking en het gedrag.

1. Bijvoorbeeld dichtgeknepen ogen, gefronste wenkbrauwen, hangend hoofd, kromme houding, blazen, gespannen of juist rustig gedrag.
2. Ook de lighouding vertelt veel over hoe een kat zich voelt.
3. Er zijn twee soorten pijn: chronische en acute pijn.
4. Denk jij dat je kat pijn heeft? Neem dan contact op met je dierenarts, die hem kan onderzoeken.

Over de diagnose

Hoe zie je aan een kat dat hij ziek is?

Een zieke kat herkennen, veelvoorkomende algemene signalen – 1. Verandering in gedrag Wanneer u een verandering opmerkt in de manier waarop uw kat met u of andere huisdieren omgaat, kan het zijn dat uw kat pijn heeft of zich niet goed voelt. Uw kat laat zich bijvoorbeeld niet meer graag aanraken of komt juist ineens heel erg vaak om aandacht vragen.

2. Verandering in het eet- en drinkpatroon 3. Veranderingen in activiteit 4. Veranderingen in het slaappatroon 5. Het gedrag op de kattenbak 6. Plotseling gewichtsverlies 7. Veranderingen in het verzorgen van de vacht 8. Een slechte adem

Het kan zijn dat uw kat minder gaat eten en drinken. In sommige gevallen kan het zijn dat uw kat juist veel meer gaat drinken. Let er goed op wanneer u opmerkt dat dit gedrag anders is bij uw kat. Dit kan duiden op een ziekte. Wanneer uw huisdier bijvoorbeeld last van het gebit heeft, kan het zijn dat hij minder eet of duidelijk meer moeite heeft met kauwen.

1. Sommige katten kunnen ook plotseling veel gaan braken.
2. Dit kan gebeuren kort nadat uw kat gegeten heeft of zonder dat uw kat iets binnen heeft gekregen.
3. Het uitbraken van haarballen hoeft niet alarmerend te zijn, maar wanneer uw kat veelvuldig braakt is het belangrijk om de oorzaak te achterhalen.
4. Wanneer uw kat langer dan 24 uur weigert te eten en/of drinken, raadpleeg dan uw dierenarts.

Als de kat plotseling of geleidelijk aan veel minder actief wordt, dan kan er iets aan de hand zijn. Wanneer uw kat ouder wordt kan het diertje vanzelfsprekend wat rustiger worden, echter kan het in sommige gevallen dus ook een teken zijn dat uw huisdier ziek is.

Zeker wanneer uw kat nog relatief jong is en plotseling sloom wordt of erg veel slaapt, dan is het raadzaam om uw huisdier de komende tijd iets beter te observeren. Probeer er eens op te letten of uw kat bijvoorbeeld anders loopt. Lijkt de kat stijver? Heeft hij moeite om de trap op te lopen of in de vensterbank te springen? Mogelijk heeft uw huisdier pijnlijke spieren of gewrichten.

Wanneer het slaappatroon en/of de houding tijdens het slapen verandert, kan dit wijzen op bijvoorbeeld pijn. Slaapt uw kat veel meer dan normaal of lijkt hij juist onrustiger en veel minder te slapen? Dan is het mogelijk dat er iets aan de hand is. Wanneer uw kat niet meer in de kattenbak poept of plast, kan dit wijzen op een bepaald ongemak.

• Het is verstandig om dit gedrag niet te negeren.
• Ook wanneer uw kat dit slechts één keer gedaan heeft is het aan te raden om uw kat iets beter in de gaten te houden.
• Tevens is verandering van de ontlasting of moeite met plassen een indicatie dat uw huisdier niet in orde is.
• Wanneer uw kat last heeft van hevige diarree en dit 48 uur aanhoudt, raadpleeg dan uw dierenarts en neem bij voorkeur een monster van de verse ontlasting mee.

Bij overmatig plassen en drinken kan er sprake zijn van diabetes en andere ziektes. Alhoewel het bij katten die ouder worden normaal is om vaak iets magerder te worden, kan gewichtsverlies een reden zijn om uw kat te laten onderzoeken. Verschillende ziekten uiten zich in het beginstadia in gewichtsverlies.

Wanneer uw kat over een periode van 2 weken geleidelijk aan afvalt, dan is het van groot belang dat u zo snel mogelijk uw dierenarts om advies vraagt.Huidschilfers en overmatig likken van de vacht kan een gevolg zijn van een huidirritatie door bijvoorbeeld een allergie of vlooien. Het verzorgen van de vacht is voor katten erg belangrijk en ontspannend.

Een kat die de vacht minder goed verzorgt, kan ergens last van hebben. Ook wanneer uw kat veel in de vacht bijt of krabt is het verstandig om de vacht en huid nader te onderzoeken.Een slechte adem bij de kat kan wijzen op een aandoening of ontsteking in de bek.

Kun je een kat ibuprofen geven?

Als een huisdier iets eet of drinkt wat niet voor hem bestemd is, is het mogelijk dat het dier daardoor een vergiftiging oploopt. Veel stoffen die wij in huis hebben, zijn ongezond voor dieren. Huishoudproducten, planten, medicijnen en andere stoffen zijn al gauw verdacht, maar ook etenswaren die voor de mens geen enkel kwaad kunnen, zijn voor dieren soms gevaarlijk.

In dit document wordt een aantal van deze giftige stoffen besproken. Heeft uw dier iets verkeerds gegeten, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Deze kan u vertellen of dit al dan niet een probleem veroorzaakt en of u direct naar de praktijk moet komen. Houd indien van toepassing de verpakking van de stof waaraan hun dier is blootgesteld of het kaartje van de desbetreffende plant bij de hand zodat u de dierenarts precies kunt vertellen om welke stoffen het gaat.

Gebruik nooit zout om uw dier te laten braken! Hij kan daardoor een zoutvergiftiging krijgen en daar zelfs aan overlijden. Uw dierenarts kan uw dier, indien nodig, een injectie geven waardoor hij gaat braken. Een aantal voedingsmiddelen die mensen zonder problemen kunnen nuttigen, is voor onze huisdieren giftig.

• Chocolade vormt een gevaar voor uw huisdier.
• In chocolade zit namelijk theobromine.
• Deze stof is voor de mens niet giftig maar wel voor dieren als honden, katten, paarden, papegaaien en fretten.
• Theobromine vergiftiging komt het vaakst voor bij honden doordat zij het gemakkelijkst bij voedsel op tafel kunnen.

De gevoeligheid voor theobromine verschilt per hond. Hoeveelheden die bij de ene hond tot ernstige ziekteverschijnselen leiden, geven bij de andere hond nauwelijks symptomen. Verder verschilt de hoeveelheid theobromine per type chocolade: pure chocolade bevat meer dan melkchocolade, terwijl in witte chocolade nauwelijks theobromine aanwezig is.

Overigens is er naast chocolade nog een andere bron van een mogelijke cacaovergiftiging: cacaodoppen die in tuinen gebruikt worden bevatten ook theobromine en kunnen vooral voor honden aantrekkelijk zijn om op te eten! Als een dier een gevaarlijke hoeveelheid theobromine heeft binnengekregen treden de eerste symptomen na ongeveer 1 tot 4 uur, soms na 6 tot 24 uur op.

Na het opeten van verpakte chocolade kan het optreden van symptomen een aantal dagen vertraagd zijn. In eerste instantie bestaan de symptomen uit braken, pijnlijke buik, diarree, mogelijk samen met onrust, hyperactiviteit, versnelde ademhaling en hartslag, veel drinken en veel plassen.

In ernstige gevallen kunnen spiertrillingen en -stijfheid, dronkemansgang, koorts, epileptische aanvallen, hartritmestoornissen en coma optreden. Het dier kan overlijden als gevolg van hartritmestoornissen of ademhalingsproblemen. Tegen theobromine bestaat geen tegengif. De behandeling bestaat uit het bestrijden van de symptomen.

Verschijnselen kunnen zonder behandeling zo’n drie tot vier dagen aanhouden omdat het lang duurt voor de giftige stoffen zijn afgebroken. Raadpleeg altijd een dierenarts als u denkt dat uw huisdier chocolade heeft gegeten! Vergiftiging door druiven of rozijnen worden vooral waargenomen bij honden, maar ook katten en fretten lijken gevoelig.

Waarom druiven en rozijnen giftig zijn voor dieren is onbekend. Let op, ook voedingsmiddelen waarin druiven of rozijnen verwerkt zijn, zoals krentenbrood en rozijnencakes, kunnen problemen veroorzaken! Braken en diarree zijn de eerste tekenen van vergiftiging met druiven of rozijnen en dit treedt meestal op in de eerste 6 tot 24 uur na inname.

Andere verschijnselen zijn sloomheid, niet eten, buikpijn, zwakte, uitdroging, veel drinken en rillen. Binnen 24 tot 72 uur na inname kan acuut nierfalen ontstaan, met een daling van de urineproductie tot gevolg. Wanneer er geen urine meer wordt geproduceerd, zijn de vooruitzichten slecht en wordt meestal gekozen voor euthanasie.

Omdat de gevoeligheid voor druiven en rozijnen sterk tussen honden lijkt te variëren, is het advies om altijd direct uw dierenarts te raadplegen als u vermoedt dat uw hond druiven of rozijnen heeft gegeten. Bij honden en katten worden na het eten van avocado voornamelijk maagdarmklachten gezien, zoals braken en buikpijn.

Daarnaast kan het opeten van de grote pit verstopping van het maagdarmkanaal veroorzaken. Het hoge vetgehalte in het vruchtvlees kan aanleiding geven tot ontsteking van de alvleesklier. Voor veel andere dieren is avocado veel giftiger. Vissen, konijnen en knaagdieren zoals muizen, cavia’s en ratten zijn gevoelig voor avocado.

Vogels zijn zelfs erg gevoelig voor avocado. Blootstelling aan avocado kan bij vogels binnen 24 tot 48 uur overlijden tot gevolg hebben. De eerste symptomen zijn sloomheid, niet op de stok kunnen blijven zitten, een slordig verenkleed, stoppen met eten en benauwdheid (ademen met open snavel). Raadpleeg uw dierenarts als u vermoedt dat uw dier avocado heeft gegeten.

Allium soorten (ui-achtigen) kunnen bij dieren zowel vers, maar ook gedroogd, puur of verwerkt in gerechten of voedingsproducten vergiftigingsverschijnselen veroorzaken. Met name honden en katten zijn erg gevoelig, maar ook bijvoorbeeld paarden en koeien.

Allium soorten bevatten stoffen die omgezet worden in zogenaamde ‘oxidanten’. Deze oxidanten kunnen de rode bloedcellen beschadigen. Als de rode bloedcellen eenmaal beschadigd zijn, ontwikkelt het dier bloedarmoede en neemt het zuurstoftransporterend vermogen van het bloed af. Vergiftigingsverschijnselen kunnen ontstaan na een eenmalige portie uien, maar ook na herhaald eten van kleinere beetjes.

Symptomen van een Allium vergiftiging kunnen al binnen 24 uur na eten optreden, maar zijn meestal pas zichtbaar na enkele dagen. Dieren beginnen vaak met braken, krijgen diarree en een verminderde eetlust. De gevolgen van beschadigde rode bloedcellen ontstaan meestal pas na enkele dagen en bestaan uit sloomheid, minder uithoudingsvermogen, bleke tot bleekgele slijmvliezen, rode tot roodbruine urine, een hoge hartfrequentie en een hoge ademhalingsfrequentie zowel in rust als bij inspanning.

De uitademingslucht kan naar ui ruiken. Voor Allium vergiftigingen bestaat geen specifieke behandeling: in sommige gevallen is een bloedtransfusie nodig. Raadpleeg altijd uw dierenarts. Macadamianoten worden gegeten als snack en zitten soms in koekjes en snoep. Er bestaan ook in chocolade gedoopte macadamianoten, waardoor er ook een chocolade vergiftiging kan optreden.

Bij honden worden na het eten van madacamianoten (zowel vers als gebrand) meestal binnen 12 uur symptomen gezien. De symptomen zijn zwakte van vooral de achterpoten, sloomheid, braken, een dronkemansgang en een hoge lichaamstemperatuur. De precieze oorzaak van het ontstaan van deze vergiftigingsverschijnselen is onbekend.

In de meeste gevallen verdwijnen de verschijnselen vanzelf binnen 24 tot 48 uur en is er sprake van een volledig herstel. Bij (het vermoeden van) een vergiftiging is het verstandig direct uw dierenarts te bellen. Xylitol wordt onder andere gebruikt als kunstmatige zoetstof in snoep, kauwgom, tandpasta en sommige producten voor diabetici.

Bij honden heeft xylitol een andere werking dan bij de mens. Het zorgt ervoor dat er veel insuline in de bloedbaan wordt vrijgegeven, waardoor de hoeveelheid suiker in het bloed flink daalt. Al vanaf een half uur na inname kan dit symptomen veroorzaken als braken, zwakte en slapheid, toevallen, leverfalen en coma, waarna de hond kan overlijden.

Als u de inname direct opmerkt, kunt u de hond alvast kleine hoeveelheden laten eten om zo te proberen symptomen te voorkomen. Bel altijd de dierenarts als u denkt dat uw hond xylitol binnen heeft gekregen. Voor mensen bedoelde medicijnen kunnen voor dieren erg gevaarlijk zijn. Het is daarom van groot belang om nooit zomaar uw eigen medicijnen of pijnstillers aan uw dier te geven! Zorg ervoor dat medicijnen veilig opgeborgen zijn zodat uw huisdier er niet bij kan.

Pas op bv. met medicijnen in uw handtas. Paracetamol is voor de hond, maar vooral voor katten erg giftig. Voor katten geldt dat eigenlijk bij elke hoeveelheid vergiftigingsverschijnselen optreden. Bij katten zwellen de kop en poten op, de slijmvliezen worden donker en de kat raakt benauwd.

1. Deze symptomen treedt al snel na inname op.
2. Bij honden ziet men braken, diarree en sufheid en kan leverfalen optreden, meestal na een dag of twee.
3. Bel onmiddellijk uw dierenarts als uw hond of kat paracetamol heeft binnen gekregen.
4. Het is hierbij belangrijk te weten hoeveel het dier heeft opgegeten en wat het gewicht van het dier is.

Alleen bij snelle behandeling is er kans op herstel. Er bestaat een tegengif dat gebruikt kan worden bij paracetamolvergiftiging, namelijk acetylcysteïne. Niet-steroïde onstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID’s) zijn pijnstillers met een ontstekingsremmende werking die vrij te koop zijn.

1. Veel van deze NSAID’s zijn geschikt voor de mens, maar zijn gevaarlijk voor hond en kat.
2. Voorbeelden zijn: ibuprofen, diclofenac, flurbiprofen, aspirine en naproxen.
3. Er zijn om deze reden speciale NSAID’s voor de hond en de kat ontwikkeld die door de dierenarts voorgeschreven worden.
4. Ibuprofen en andere NSAID’s kunnen onder andere schade aan het maag-darmkanaal veroorzaken en nier- en leverproblemen geven.

Bel onmiddellijk uw dierenarts als uw hond of kat ibuprofen of een andere NSAID heeft opgegeten. Het is hierbij belangrijk om aan te geven hoeveel het dier heeft opgegeten en hoe zwaar het dier weegt. Door snel te handelen kan geprobeerd worden de opname van de werkzame stoffen door het lichaam te verminderen.

• Als er al vergiftigingssymptomen zijn, zal daar ook voor behandeld moeten worden.
• De mate van herstel is onder andere afhankelijk van de ernst van de verschijnselen.
• Volledig herstel is niet altijd mogelijk.
• Ivermectine wordt onder andere gebruikt als ontwormingsmiddel bij landbouwhuisdieren en paarden.

Bij katten wordt dit middel soms ingezet voor de bestrijding van oorschurft. Een aantal hondenrassen zoals de Schotse Collie, Bearded Collie, Border Collie, Shelty, Bobtail, Australian Shepherd, Australian Cattledog, langharige windhondenrassen, de Witte Herder en de Duitse Herder zijn erg gevoelig voor ivermectine.

Zij missen een enzym waardoor deze stof in de hersenen kan ophopen. Ook zijn jonge dieren extra gevoelig. Ivermectine is niet geregistreerd als geneesmiddel voor honden, maar een hond kan deze stof binnenkrijgen door het eten van mest van paarden die net behandeld zijn met ivermectine, of door bijvoorbeeld het oplikken van gemorst ontwormingsmiddel of het aflikken van een tube.

De symptomen bestaan onder andere uit speekselen, braken, desoriëntatie, zwakte, schrikkerigheid, blindheid, grote pupillen en coma. Dit kan al binnen zes uur optreden. Behandeling door de dierenarts is noodzakelijk. Permethrin wordt gebruikt als bestrijdingsmiddel tegen insecten zoals vliegen en vlooien.

• Het zit in verschillende anti-vlooienmiddelen.
• De gevoeligheid voor deze stof verschilt sterk tussen diersoorten.
• Atten bijvoorbeeld zijn heel erg gevoelig voor deze stof.
• Gebruik daarom NOOIT permethrin bevattende middelen bij een kat! Vergiftigingsverschijnselen zijn onrust, speekselen, braken, trillen, toevallen en uw dier kan hieraan overlijden.

Neem zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts als u vermoedt, dat u per ongeluk een te hoge dosering heeft gebruikt of als u een spot-on voor de hond bij uw kat hebt gebruikt. Was het dier bovendien zo snel mogelijk met lauwwarm water en zeep, bijvoorbeeld afwasmiddel, om verdere opname te voorkomen.

• Overigens is permethrin ook voor vissen sterk giftig.
• In bepaalde soorten gif tegen muizen en ratten zijn zogenaamde coumarinederivaten verwerkt.
• Deze zijn erg giftig doordat ze de stolling van bloed tegengaan en daardoor inwendige bloedingen veroorzaken.
• Bovendien werken ze lang.
• Vergiftigingen worden vooral bij honden gezien.

Uiteraard is deze stof ook voor andere knaagdieren dodelijk. De dosering waarbij symptomen optreden, verschilt per gebruikt middel. Neem daarom altijd contact op met uw dierenarts, houd daarbij de verpakking bij de hand, en/of neem het mee naar de praktijk.

Indien nodig kan het tegengif vitamine K1 worden gegeven. Deze behandeling kan gedurende een langere tijd nodig zijn (soms meerdere dagen/weken). Sinds 2014 is er ook muizen- en rattengif op de markt met als werkzame stof alfa-chloralose. Dit is een verdovingsmiddel. Het zorgt ervoor dat het knaagdier lange tijd zwaar verdoofd wordt waardoor het vaak overlijdt aan onderkoeling.

Honden kunnen het gif opeten, katten en soms ook honden kunnen versufte of dode muizen opeten en zo het gif binnenkrijgen. Verschijnselen zijn duizeligheid en coördinatiestoornissen, trillingen en epileptische aanvallen die uitgelokt of versterkt kunnen worden door aanraking of geluid, bewusteloosheid met daarbij krampen of epileptische aanvallen, onderkoeling en bij hogere dosering coma en ademhalingsproblemen.

• Verschijnselen treden meestal op tussen 30 tot 60 minuten na inname, soms wat sneller of langzamer.
• Atten zijn extra gevoelig omdat ze alfa-chloralose minder snel afbreken.
• Vergiftigingsverschijnselen kunnen al optreden bij lage doseringen; bij een hond van 5 kilo al vanaf zo’n 2 gram lokaas en bij katten nog eerder.

Er is geen tegengif; de behandeling bestaat kort na inname uit het remmen van de opname in het lichaam en verder uit het bestrijden van de symptomen. Alfa-chloralose is uiteraard ook giftig voor andere huisdieren zoals konijnen en knaagdieren, maar ook vogels zijn erg gevoelig.

• Vermoedt u dat uw dier dit muizengif heeft binnengekregen, neem dan direct contact op met de dierenarts want er is snel actie nodig! Neem altijd de verpakking mee als u die heeft.
• Soms zijn andere stoffen verwerkt in rattengif, zoals strychnine.
• Ook deze stoffen zijn vaak giftig voor uw huisdier.
• Strychnine is in Nederland niet meer geregistreerd als rattengif en mag dus officieel niet meer gebruikt worden.

Strychnine veroorzaakt nervositeit, stijfheid, toevallen met kramp, extreme stijfheid van de poten, een stijging van de lichaamstemperatuur en kan uiteindelijk tot de dood leiden. In slakkengif zit meestal metaldehyde. Dit is erg giftig voor huisdieren zoals honden en katten.

1. Verschijnselen bestaan uit speekselen, onrust, braken, ongecoördineerd bewegen, trillen, toevallen en een sterk verhoogde temperatuur.
2. Neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts als u denkt dat uw dier slakkengif binnen heeft gekregen.
3. Alleen bij snel behandelen kan het dier weer herstellen.
4. Behalve bovengenoemde stoffen is er nog een groot aantal andere stoffen die giftig kunnen zijn voor huisdieren.

Hieronder worden enkele voorbeelden genoemd. Koekenpannen, gourmetstellen, toastapparaten en tafelgrills zijn meestal voorzien van een anti-aanbaklaag (teflon). Deze teflonlaag bevat echter polytetrafluorethyleen, een stof die bij vogels ernstige acute benauwdheid kan veroorzaken als de anti-aanbaklaag oververhit raakt.

1. De vogel kan zelfs acuut sterven.
2. Gebruik deze apparaten dus niet in het bijzijn van uw vogel: zet de vogel even in een andere ruimte als u apparatuur met een anti-aanbaklaag gebruikt en laat de ruimte daarna doorluchten.
3. Als uw vogel onverhoopt toch teflondampen inademt en benauwd wordt, ga dan onmiddellijk naar de dierenarts: de vogels moet zo snel mogelijk extra zuurstof toegediend krijgen.

Alle dieren zijn gevoelig voor ethyleenglycol vergiftiging, maar honden (en soms katten) zijn het vaakst slachtoffer. Antivries heeft een voor honden onweerstaanbare zoete geur en smaak. Katten kunnen antivries binnenkrijgen wanneer ze door gemorst antivries heenlopen en vervolgens de poten gaan schoonlikken.

Symptomen na inname van ethyleenglycol lijken in eerste instantie op een alcoholvergiftiging (dronkenmanschap). Verschijnselen, zoals braken, veel drinken, veel plassen, sloom en een dronkemansgang, treden snel na inname op. Na deze snelle ‘dronken’ fase volgt een fase waarin de nieren ernstig worden aangetast.

Dit kan leiden tot levensbedreigend nierfalen. Omdat er bij een ethyleenglycolvergiftiging geen tijd te verliezen is, moet u direct contact opnemen met uw dierenarts. Het drinken van veel zout water kan tot een zoutvergiftiging leiden. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij honden die veel zeewater drinken.

Symptomen ontstaan vaak snel na inname (30-60 minuten) en bestaan uit braken, diarree, een ‘dronken’ gang, koorts, gevolgd door toevallen en coma. Deze vergiftiging is lastig te behandelen, neem daarom direct contact op met uw dierenarts. Voorkom dat uw hond veel zeewater drinkt door zelf drinkwater mee te nemen en hem daarvan te laten drinken als u naar het strand gaat.

NB: soms wordt bij vergiftigingen aangeraden een hond te laten braken door hem zout te geven. Doet dit nooit, ook dan kan een zoutvergiftiging ontstaan waaraan het dier kan komen te overlijden! Schapen zijn veel gevoeliger voor koper dan de meeste andere dieren.

• Zij hebben daarom voeding nodig met weinig koper.
• Als voeding die bestemd is voor andere diersoorten aan schapen wordt gevoerd, kunnen zij een kopervergiftiging oplopen doordat ze koper in hun lichaam ophopen.
• Dit kan leiden tot nierfalen en overlijden.
• Behalve bij schapen kan ook bij de Bedlington Terriër koperstapeling voorkomen.

In de zomer wordt in zowel zoet als zout water soms blauwalgen gezien. De meeste blauwalgen vormen een dikke blauw-groene laag op en in het water. Er zijn echter ook blauwalgen die roodbruin van kleur zijn. Blauwalgen produceren giftige stoffen die het zenuwstelsel of de lever kunnen aantasten.

Allerlei dieren kunnen hierdoor vergiftigd worden; honden en katten maar ook vogels, vissen en vee. Door te drinken van dit water of erin te zwemmen kunnen gifstoffen die de lever aantasten verschijnselen veroorzaken als braken, diarree, zwakte, shock, geelzucht en overlijden. Gifstoffen die het zenuwstelsel aantasten veroorzaken spiertrillingen, sloomheid, toevallen, moeilijk ademen, blauw kleurende slijmvliezen en overlijden.

Laat uw huisdier niet zwemmen in, of drinken uit, water dat verontreinigd is met blauwalgen. Op www.zwemwater.nl kunt u de kwaliteit van het water controleren. Onder zowel buitenplanten als kamerplanten zijn soorten die giftig kunnen zijn voor uw huisdier.

• Een aantal voorbeelden van planten die giftig zijn, of de naam hebben giftig te zijn, wordt hier genoemd.
• Houd planten zoveel mogelijk buiten het bereik van uw huisdieren.
• Heeft uw dier van een plant gegeten en weet u niet of deze giftig is, neem dan altijd contact op met uw dierenarts.
• Indien het lastig blijkt een plantensoort te achterhalen, kan ook het lokale tuincentrum informatie geven over de soort plant (maar niet over de giftigheid voor uw dier).

Let op: onderstaande opsommingen zijn niet uitputtend; er zijn nog meer giftige planten! Raadpleeg bij twijfel een dierenarts. De kerstster ( Euphorbia pulcherrima ) werd in het verleden bestempeld als erg giftig, maar in praktijk valt dat mee. Dieren krijgen meestal enkel maagdarmklachten (braken, niet willen eten, sloom) die vanzelf over gaan.

Heeft uw dier van de kerstster gegeten dan kan het wel verstandig zijn de dierenarts te raadplegen: soms kan medicatie verlichting bieden. Hulst ( Ilex aquifolium ) bevat stoffen die maagdarmklachten kunnen geven. Dieren moeten voor de ontwikkeling van serieuze verschijnselen een grote hoeveelheid van de plant opeten.

Vergiftigingsverschijnselen zijn speekselen, braken, niet eten en diarree. Daarnaast kan het dier met de kop schudden en smakken. Om irritatie van de slijmvliezen in de bek te beperken, kunt u de bek spoelen met water. Over het algemeen gaan de verschijnselen binnen een dag vanzelf over.

1. Bij klachten en/of inname van grote hoeveelheden is het verstandig om de dierenarts te raadplegen.
2. Maretak (mistletoe, Viscum album ) kan bij kleine hoeveelheden braken en diarree veroorzaken.
3. Grotere innames kunnen gepaard gaan met ernstigere symptomen als: grote pupillen, snel zwaar ademen, shock.
4. In sommige gevallen kan dit leiden tot het overlijden van het dier.

Houd dit kerstplantje dus liever buiten de deur als u huisdieren heeft. De kerstroos ( Helleborus niger ) bevat natuurlijke hartglycosiden die het hart krachtiger laten kloppen. Inname kan in eerste instantie darmklachten geven zoals braken en diarree, maar bij inname van grote hoeveelheden kunnen ook hersenverschijnselen zoals sufheid, verlamming en hartritmestoornissen optreden.

Lelies zijn voor katten erg giftig en kunnen leiden tot ernstig nierfalen. Een bekend voorbeeld is de tijgerlelie ( Lilium tigrinum ). De hele lelie is giftig: stengel, blad en stuifmeel. Als stuifmeel op de pootjes of snuit van een kat terecht komt, kan hij het gemakkelijk binnenkrijgen wanneer hij zich gaat wassen.

Ook het knabbelen aan een blaadje kan al voor ernstige problemen zorgen. Symptomen van vergiftiging zijn braken, speekselen, niet eten, sloomheid, veel plassen en uiteindelijk het uitvallen van de nierfunctie. Denkt u dat uw kat van een lelie heeft gegeten, neem dan altijd contact op met uw dierenarts.

Giftige bolbloemen die vaak in huis worden gehaald zijn narcis, krokus, Amaryllis en tulp. Van deze bolgewassen zijn zowel de plant als vooral ook de bol giftig. Zorg er voor dat honden en katten de bollen niet kunnen opgraven en houd de dieren uit de buurt als u gaat planten. Ook de hyacint en het sneeuwklokje zijn giftig, maar in wat mindere mate.

Diverse kamerplanten zijn in mindere of meerdere mate giftig. Bekende, giftige kamerplanten zijn onder andere Aloe vera Azalea Calla ( Zantedeschia ) Cyclamen (cyclame) Dieffenbachia Dracaena soorten, zoals Dracaena marginata Ficus Monstera (gatenplant) Philodendron Sansevieria (o.a.

Vrouwentong) Schefflera (vingersboom) Solanum pseudocapsicum (Oranjeboompje, Appeltje der liefde) Er zijn veel giftige planten die zich in tuinen of elders buiten bevinden. Veel voorkomende vergiftigingen bij dieren door buitenplanten ontstaan door het eten van de volgende planten: Euphorbia (wolfsmelkachtigen) Hydrangea (hortensia-soorten) Quercus (eiksoorten) Prunus, waaronder prunus laurocerasus (laurierkers) Solanum (nachtschade-soorten)(o.a.

zwarte nachtschade, bitterzoet, aardappelplant) Taxus Andere giftige buitenplanten zijn onder andere: Aconitum (monnikskap) Arum maculatum (gevlekte aronskelk) Atropa belladonna (wolfskers) Bryonia alba (witte heggerank) Buxus Chamaecyparis (geslacht met cypres-achtige soorten) Cicuta virosa (waterscheerling) Colchicum autumnale (herfsttijlloos) Conium maculatum (gevlekte scheerling) Convallaria majalis (lelietje-van-dalen) Daphne mezereum (peperboompje) Datura suaveolens / Brugmansia suaveolens (doornappel / engelentrompet) Delphinium (ridderspoor) Digitalis (vingerhoedskruid) Equisetum palustre (paardestaart) Fagus sylvatica (beuk)(voor paarden giftig) Hemerocallis (daglelie) (voor katten giftig) Hyoscyamus niger (bilzekruid) Juniperus (jeneverbes) Laburnum anagyroides (gouden regen) Lathyrus (pronkerwt) Linum usitatissimum (lijnzaad) Lupinus (lupine) Nerium oleander (oleander) Nicotiana tabacum (tabaksplant) Rhodondendron Robinia (valse acacia) Ricinus communis (wonderboom) Scopolia carniolica (klokbilzenkruid) Senecio jacobea (jacobskruiskruid) en andere Senecio soorten Thuja (levensboom) Viburnum Wisteria (blauwe regen) Giftige paddenstoelen zijn onder andere: Amanita muscaria (vliegenzwam) Amanita pantherina (panteramaniet) Amanita phalloides (groene knolamaniet) Amanita virosa (witte knolamaniet) Boletus satanas (satansboleet) Cortinarius orellanus (giftige gordijnzwam) Entoloma sinuatum (giftige satijnzwam) Galerina marginata (bundelmosklokje) Gyromitra esculenta (voorjaarskluifzwam) Inocybe erubescens (giftige vezelkop) Het kan voorkomen dat een hond wordt gebeten door een adder tijdens het wandelen in heidegebied en op zandgronden.

Een adderbeet is giftig en moet behandeld worden. Een zwelling bij de snuit kan zorgen voor problemen met ademhalen en het gif kan trillingen veroorzaken, de hartslag beïnvloeden en tot shock en coma lijden. Ook andere symptomen zoals kwijlen, braken en diarree komen voor. Let goed op hoe de slang er uit ziet zodat u hem kunt beschrijven, maar blijf van het dier af.

Een adder is te herkennen aan een donkere zigzag streep op zijn rug. Zoek de plek op het lichaam waar uw hond gebeten is. Probeer niet de wond uit te zuigen of open te snijden en bindt een poot niet af. Neem direct contact op met een dierenarts zodat deze weet dat u komt, breng uw hond er snel heen en zorg er voor dat de hond zo min mogelijk beweegt.

Bij ernstige vergiftigingsverschijnselen kan de hond met antiserum behandeld worden. Uiteraard bestaan er nog veel meer gevaarlijke stoffen voor huisdieren. Denk aan zaken als schoonmaakmiddelen, autoproducten zoals olie en diverse vloeistoffen, doe-het-zelf producten zoals verf en terpentine, cosmetische producten en dergelijke.

Heeft uw dier iets binnengekregen waarvan u niet weet of het giftig is, bel dan uw dierenarts. Deze kan informatie opvragen bij het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum van het UMC Utrecht. Voor vergiftigingsgevaren speciaal voor katten kunt u ook kijken bij het Praktisch document ‘ Giftige stoffen voor de kat in en rondom huis ‘.

Wat kost pijnstilling kat?

Betalingen graag per pin of creditcard. Voor boven de € 50,- uitsluitend per pin of creditcard te voldoen. per januari 2023, prijzen incl.21% BTW

Consult (15 min.)	€59,00
Consult herhaling	€52,00
Voor het 2e dier korting op consult prijs	€-12,50
Consult spoed	€90,00
Op zaterdag worden alle consult prijzen met € 17,50 verhoogd.
Huisbezoeken
Huisbezoek op afspraak (excl. consult)	€79,00
Vaccinaties en chippen (excl. consult€ 59,00 per dier)
Vaccinatie pakket pup */** (exclusief kennelhoest/rabiës)	€139,00
Hond grote cocktail	€25,00
Hond kleine cocktail	€22,50
Hond kennelhoest neusspray	€35,00
Hond/kat/fret rabiës (hondsdolheid, 3 jaar geldig in EU)	€30,00
Rabiës (speciaal voor kat, 1 jaar geldig)	€30,00
Vaccinatie pakket kitten** (exclusief rabiës vaccinatie)	€139,00
Kat cocktail	€25,00
Kat niesziekte	€22,50
Kat FeLV (kattenleukemie)	€35,00
Konijn myxomatose en RHD 1&2 (1 jaar bescherming)	€65,00
Korting elk volgend konijn	€-5,00
Chippen (incl. registratie)	€45,00
Bijzondere verrichtingen (excl. consult)
Bloeddrukmeting	€31,50
Bloeddruk – controle – meting	€23,00
Bloed suiker meting	€17,50
Urine onderzoek	€36,00
Opnames
Opname kat basis (incl. voer) per dag	€38,50
Opname hond basis (incl. voer) per dag	€49,50
Opname knaagdier/vogel (incl. voer) per dag	€27,50
Bloedonderzoeken (excl. consult)
Bloedafname en verwerking	€27,50
Bloedonderzoeken	v.a. €20,00
Schildklieronderzoek	€45,00
Uitgebreid bloedonderzoek	€115,00
FeLV en FIV test (kattenleukemie en kattenaids)	€66,50
Parvo test (hond en kat)	€59,00
Radiologische onderzoeken (excl. consult)
Röntgenfoto’s (2 digitale opnames)	v.a. €155,00
Echo buik	€ 110,00
Operaties kat (incl. narcosemiddel)
Sterilisatie poes (incl. pijnstilling)	€215,00
Castratie kater (incl. pijnstilling)	€ 107,50
Gebitssanering kat (incl.2 rontgenfoto’s, excl. extracties, pijnstilling e.d.)	v.a. €186,00
Operaties hond (incl. narcose middel, infuus en pijnstilling)
Sterilisatie teef	v.a. €529,00
Castratie reu	v.a. €275,00
Gebitssanering (excl. extracties en pijnstilling)	v.a. €231,00
Operaties bijzondere dieren (prijzen incl. narcose middel, pijnstilling en eetlustopwekker)
Sterilisatie konijn (incl.medicatie)	€279,50
Castratie konijn (incl.medicatie)	v.a. €156,00
Castratie rat (incl.medicatie)	€125,50
Castratie cavia (incl.medicatie)	€156,00
Castratie chinchilla (incl.medicatie)	€156,00

Voor overige prijsopgaven kunt u contact opnemen met de kliniek. Er kunnen geen rechten worden ontleend aan een kostenschatting/prijsindicatie voor bepaalde behandelingen. * Hierbij gaan we er vanuit dat uw pup al op 6 weken leeftijd is gevaccineerd tegen hondenziekte en parvo. ** Niet in combinatie met andere kortingsacties.

Waar heeft mijn kat pijn?

Soorten pijn bij kat herkennen – Pijn bij een kat herkennen is niet eenvoudig. Hij verbergt zijn zwakte voor anderen, omdat hij van nature territoriaal moet kunnen zijn. Je kunt pijn bij een kat herkennen aan de lichaamstaal, gezichtsuitdrukking en het gedrag.

Bijvoorbeeld dichtgeknepen ogen, gefronste wenkbrauwen, hangend hoofd, kromme houding, blazen, gespannen of juist rustig gedrag. Ook de lighouding vertelt veel over hoe een kat zich voelt. Er zijn twee soorten pijn: chronische en acute pijn. Denk jij dat je kat pijn heeft? Neem dan contact op met je dierenarts, die hem kan onderzoeken.

Over de diagnose


János Juhász