Zit chronische pijn tussen de oren? – Veel mensen met chronische pijn ervaren deze pijn al heel lang en hebben er vaak ook al een lang traject opzitten. Mede daardoor heeft de chronische pijn vaak ook psychische gevolgen. De volgende klachten zijn daarom ook veel voorkomend:

Gevoelens van, boosheid en onmachtDepressieOnzekerheid over de toekomstSchuldgevoel ten opzichte van je partner, kinderen, vrienden of collega’s.

Deze psychologische factoren kunnen daarbij weer een rol spelen in het verergeren van chronische pijn. Maar het laatste wat we willen zeggen is dat chronische pijn tussen de oren zit.

Wat doet chronische pijn met je hersenen?

Wat is chronische pijn? – Twee soorten chronische pijn : Acute pijn duurt relatief kort – tot 12 weken. Het is een waarschuwing dat zich weefselschade heeft voorgedaan of zich kan voordoen als een hulpmiddel om letsel of ziekte te voorkomen. Als we bijvoorbeeld een hete oven aanraken, stuurt het lichaam een melding van gevaar naar het brein dat er een bedreiging is voor weefsels om zo verdere schade te voorkomen.

Een zere voet kan de noodzaak om van schoenen te wisselen aangeven. In sommige gevallen kunnen de meldingen van gevaar uit een ziekteproces voortkomen en kunnen uw hersenen ze als pijn interpreteren. Dit kan er toe leiden dat u naar een arts gaat voor diagnose en behandeling van wat een serieuze aandoening kan zijn.

Pijnsignalen worden door het lichaam gebruikt om ons te beschermen en zijn iets goeds. Chronisch pijn is elk ongerief of onplezierig gevoel dat meer dan 3 maanden aanhoudt – of langer dan de normale herstelperiode. Vaak geloven mensen met chronische pijn dat ze een voortschrijdende ziekte hebben of dat hun lichaam nog niet hersteld is, terwijl dit niet het geval hoeft te zijn.

Als u gewond bent of een pijnlijke ziekte ontwikkelt, sturen zenuwen informatie vanuit het probleemgebied naar de hersenen.De hersenen analyseren deze informatie vanuit het lichaam om vast te stellen of er een bedreiging van het lichaam bestaat en of actie moet worden ondernomen om verdere schade te voorkomen.Als de pijn constant of chronisch is, gaan de hersenen en het zenuwstelsel op “hoge waakzaamheid” en worden gevoeliger.Cellen die via het zenuwstelsel gevoel doorgeven kunnen ook gevoeliger worden als ze op hoge waakzaamheid staan, waardoor het voor het brein makkelijker wordt om deze sensaties als een bedreiging te interpreteren en u op die manier meer pijn bezorgen. Deze veranderingen in de hersenen en het centrale zenuwstelsel wekken symptomen van chronische pijn op en houden die in stand.Als pijn chronisch is: pijn sensaties worden in de hersenen geactiveerd; de hersenen blijven alle sensaties vanuit het probleemgebied als gevaarlijk beschouwen, zelfs wanneer zich geen weefselschade meer voordoet. Daardoor wordt het voor de pijncentra in de hersenen makkelijker om actief te worden. Pijnmeldingen komen vanuit veel verschillende gebieden in de hersenen – gebieden die vecht of vlucht reacties kunnen controleren, of beweging, emotie, probleem oplossend vermogen en leren. In feite kan bijna elk lichaamssysteem aangedaan worden door chronische pijn.De hersenen en het zenuwstelsel blijven reageren doordat ze u pijn laten blijven ervaren. Dit proces verergert gevoel, emotie en gedachtes over het probleemgebied. Op dit moment kan elke zintuiglijke input de pijncentra activeren. De pijn zit in het brein: om u te beschermen besluit het brein om de waakzaamheidsniveaus voor wat u voelt te verhogen.

Kan je pijn in je hersenen hebben?

Hoe ontstaat pijn? – Ons lichaam zit vol met zenuwen. Deze zenuwen verbinden plekken in ons lichaam met onze hersenen. Een groot deel van deze zenuwen functioneren als het ware als voelsprieten van je hersenen. Wanneer je ergens in je lichaam iets voelt, gaat er eerst een signaal van de plek waar het gebeurt, vanaf de zenuwuiteinden, via je ruggenmerg naar je hersenen.

1. Voor pijn heeft je lichaam speciale sensoren in de zenuwuiteinden.
2. Je hersenen geven een betekenis aan het signaal dat binnenkomt en beslissen of je daadwerkelijk pijn voelt of niet.
3. Het hele signaal tot aan je hersenen is dus nog geen pijn.
4. In feite voel je pijn pas als je hersenen het signaal uitleggen samen met de emoties of stemming die je in die situatie hebt.

Pijn voel je dus met je brein! Bij chronische pijn is er iets anders aan de hand. Pijn lijkt van dezelfde plek af te komen als waar deze was begonnen, maar er is geen schade meer te zien. Waardoor de pijn aanwezig blijft is niet duidelijk, maar ook hier voel je de pijn met je hersenen.

Waar komt chronische pijn vandaan?

Wat is chronische pijn? | Medtronic Chronische pijn is een aanhoudende pijn die uw welzijn, functioneringsvermogen en kwaliteit van leven aantast. Het kan het gevolg zijn van letsel of een infectie, maar er kan ook een aanhoudende oorzaak voor de pijn zijn.

Chronische pijn is een voortdurende of terugkerende pijn die langer aanhoudt dan de normale genezingsperiode voor een ziekte of verwonding, of die langer dan drie tot zes maanden duurt.1 Chronische pijn kan het gevolg zijn van letsel, een operatie waarbij een zenuw beschadigd is, aandoeningen aan de wervelkolom zoals slijtage aan een tussenwervelschijf, of van andere oorzaken, waaronder,

De symptomen van chronische pijn lopen uiteen van enigszins onaangenaam tot volledig invaliderend. Mogelijk voelt u een scherpe of stekende pijn, een brandend gevoel of een doffe spierpijn. De aangetaste gebieden kunnen gevoelig of pijnlijk zijn bij aanraking en mogelijk wordt de pijn erger bij beweging.

1. Vaak is chronische pijn niet statisch.
2. Het kan in de loop van de dag veranderen en verergeren als u zich beweegt.
3. Er kan sprake zijn van chronische pijn als u langer dan zes maanden last hebt van pijn.
4. Neem contact op met uw arts voor meer informatie.1 Committee on Advancing Pain Research, Care, and Education, Institute of Medicine, Board on Health Sciences Policy.

Relieving Pain in America: A Blueprint for Transforming Prevention, Care, Education, and Research, Washington, DC: The National Academies Press; 2011; pagina 33. Bekeken op 5 maart 2017. U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen.

Wat ontspant de hersenen?

Zorg voor een goede balans – Het is belangrijk dat je een goede balans vindt tussen spanning en ontspanning. Voldoende goede slaap heeft een grote invloed op deze balans. Zorg ook dat je momenten vol prikkels afwisselt met momenten met minimale prikkels.

1. Zoek daarom naar prikkelarme activiteiten die jou helpen te ontspannen.
2. Dit kan bijvoorbeeld een wandelingetje zijn of een boek lezen.
3. Het kan ook helpen om je mobiele telefoon even weg te leggen.
4. Daarnaast bestaan er veel ontspanningsoefeningen die je kunt volgen.
5. Denk eens aan meditatie.
6. Hierbij kan onze podcastserie Je brein in balans jou misschien helpen.

Muziek kan je ook helpen ontspannen; het heeft een aantoonbaar positief effect op de hersenen. Het kan stress verminderen en de stemming verbeteren.

Hoe weet je of er iets mis is met je hersenen?

Dit moet je weten over een beroerte Bij een beroerte (CVA) gaat er iets mis in de bloedvaten van je hersenen. Een deel van de hersenen krijgt op dat moment geen zuurstof en voeding meer. Ontdek op deze pagina de symptomen van een beroerte. Ongeveer 9 op de 10 mensen vertoont minstens één van de onderstaande symptomen bij een beroerte:

Scheve mond: de mondhoek hangt plotseling naar beneden. Verwarde spraak: iemand praat ineens verward of kan de woorden moeilijk uitspreken. Lamme arm: plotseling ontstaat er krachtsverlies of verlamming van een arm.

Herken je deze signalen? Bel dan direct 112! Ontdek binnen 5 minuten wat je moet doen bij een hartinfarct, hartstilstand of beroerte.

Verlamming of minder kracht Een verlamde arm is een veel voorkomend signaal. Wat ook voorkomt is:

een verlamming of minder kracht in een been een verdoofd gevoel aan één kant van het lichaam minder goed zien

Je ziet minder goed

ineens blind zijn aan één van de ogen ineens zie je nog maar de helft van wat je normaal ziet plotseling dubbelzien

Evenwicht

je hebt plots last van hevige draaiduizeligheid je hebt problemen met coördinatie en evenwicht

Bij hersenbloeding: hevige hoofdpijn of epileptische aanval Bij een hersenbloeding kan er plotseling zeer ernstige hoofdpijn ontstaan. De pijn is zo heftig dat duidelijk is dat medische hulp dringend nodig is. Je kunt ook een epileptische aanval (toeval) krijgen. Verder kun je misselijk zijn of niet goed aanspreekbaar.

De medische term voor een beroerte is Cerebro Vasculair Accident (CVA). De vrije vertaling is een ongeluk in de bloedvaten van de hersenen.

Chat via de chatknop onder in beeld (10.00 tot 16.30 uur) Bel met een voorlichter: (9.00 – 13.00 uur, € 0,05 per minuut)

We zijn bereikbaar van maandag t/m donderdag : Dit moet je weten over een beroerte

Waar komt pijn binnen in de hersenen?

Pathofysiologie van pijn Inleiding Chirurgie veroorzaakt weefselschade, bloeding, hypoxie en pijn. Deze belangrijke klinische gevolgen van een chirurgische behandeling zijn gezamenlijk de oorzaak van de neuronendocriene en metabole stressrespons. De mate van respons is evenredig aan de ernst van het chirurgische trauma.

1. Leine chirurgische ingrepen veroorzaken meestal weinig tot geen respons, terwijl grote ingrepen een zeer krachtige respons kunnen geven.
2. Herhaaldelijk chirurgisch ingrijpen, geeft een oplopende respons die kan leiden tot een intense en chronische toestand van stress.
3. Waar het minder relevant is om de stressrespons van kleine ingrepen te voorkomen en te behandelen, is dit des te moeilijker en belangrijker bij de grote chirurgische ingrepen,

In het voorkomen van de stressrespons ligt dan ook de belangrijkste taak en uitdaging van de chirurg, de anesthesioloog en elk ander lid van het behandelteam. De huidige theorie over pijn werd door Descartes voor het eerst beschreven, waar pijn het resultaat was van activatie van specifieke pijnreceptoren. De ‘International Association for the Study of Pain (IASP) definieert pijn als een onplezierige sensorische en emotionele beleving die veroorzaakt wordt door feitelijke of dreigende weefselbeschadiging of die beschreven wordt in dergelijke termen. Als er (dreigende) weefselbeschadiging (met vrijzetting van biochemische substanties zoals bradykinine, prostaglandine, substance P, serotonine, adenosinetrifosfaat, Nerve Growth Factor) optreedt, zullen mechanismen in het perifere en centrale zenuwstelsel (CSZ) ervoor zorgen dat pijn wordt waargenomen.

Na weefselbeschadiging wordt het nociceptieve systeem geactiveerd via de perifere zenuwbanen richting de achterhoorn van het ruggenmerg, hersenstam, thalamus om te eindigen in de cerebrale cortex waar pijn wordt geregistreerd. Nociceptieve pijn is een essentieel fysiologisch proces met als doel het individu te beschermen tegen bedreigende (pijn-) prikkels uit de omgeving.

Bovendien zal een cascade van biochemische veranderingen na weefselbeschadiging (inflammatie) een toestand van hypersensitiviteit (verhoogde gevoeligheid voor pijnprikkel) rondom de wond veroorzaken. Door dit proces wordt de genezing bevorderd.

Kun je werken met chronische pijn?

# Tip 6. Zoek naar de juiste balans tussen arbeid en rust – De verhouding tussen arbeid en rust is bij cliënten met chronische pijn extra belangrijk. De pijn vraagt namelijk zoveel energie en maakt dat de energie eerder op is. Echter, alleen maar rusten komt de cliënt ook vaak niet ten goede.

Is er iets te doen aan chronische pijnklachten?

Behandelingsopties voor chronische pijn Veel mensen hebben te kampen met chronische pijn. In Nederland hebben meer dan twee miljoen mensen al langer dan zeven jaar pijn.1 Gelukkig bestaan er ook veel behandelingsmogelijkheden. Geneesmiddelen (medicatie) vormen vaak de eerste keus van de arts.

Andere opties zijn onder meer fysiotherapie of psychotherapie, chirurgische ingrepen, lokale injecties, of een medisch implantaat zoals een neurostimulator of medicijnpomp. Bespreek met uw arts wat voor u de beste behandeling is voor uw chronische pijn. Mogelijk zijn niet alle behandelingen geschikt voor uw type pijn.

Hieronder staan enkele behandelopties kort beschreven. Vaak zal uw arts geneesmiddelen (medicatie) als eerste behandeling voor uw pijn kiezen. Aangezien mensen verschillend reageren op medicatie, kan uw arts meerdere geneesmiddelen en doseringen uitproberen.

• Pijnmedicatie kan bestaan uit universele pijnstillers zoals aspirine en paracetamol, of uit steroïde ontstekingsremmers en sterkere middelen.
• Met fysiotherapie wordt geprobeerd om de spieropbouw te versterken of te herstellen, zodat u zich weer vrijer en met minder pijn kunt bewegen.
• Uw arts kan u passieve fysiotherapie voorschrijven, zoals massage en behandelingen met warmte of koude, of actieve therapie, zoals oefentherapie en lichaamsbeweging.

Chronische pijn kan lichamelijke en geestelijke spanningen met zich meebrengen die van invloed zijn op uzelf en uw omgeving. Er bestaan specifieke behandelingen door een psycholoog waarbij u leert u te ontspannen, beter leert om te gaan met uw pijn en uzelf beter in de gaten leert te houden.

1. Uw arts kan een beeldvormingsonderzoek zoals een MRI- of CT-scan, of een ander onderzoek laten uitvoeren om te kijken wat de oorzaak is van uw pijn.
2. Als het onderzoek uitwijst dat u baat kunt hebben bij een operatie, zal de arts deze behandeling aan u voorstellen.
3. Pijnrevalidatie is geschikt voor mensen die al langer dan 3 maanden klachten hebben die niet overgaan of erger worden, mensen voor wie eerdere therapie niet genoeg helpt en mensen bij wie de klachten ervoor zorgen dat normaal leven steeds lastiger wordt.

TENS is een afkorting voor de term Transcutane Elektro Neuro Stimulatie en houdt in dat er elektrische stroompjes door de huid heen (transcutaan) worden gegeven, die de zenuwen (neuro) kunnen beïnvloeden (stimuleren) om de pijn te verminderen. Dit gaat via op het lichaam geplaatste elektroden die aangesloten worden op een extern apparaatje.

TENS kan de pijn verminderen maar neemt de oorzaak van uw pijn niet weg. Hoe lang de behandeling werkt, is bij iedereen verschillend. Bij deze behandeling krijgt u injecties met een plaatselijk verdovingsmiddel en/of met steroïden op de plek waar de pijn ontstaat. Meestal bieden lokale injecties slechts een tijdelijke verlichting van de pijn.

Als uw pijn na meerdere injecties niet minder wordt, kan uw arts andere behandelingen overwegen. Medische implantaten voor pijnbestrijding zijn bijvoorbeeld neurostimulatoren en medicijnpompen (systemen voor intrathecale toediening van geneesmiddelen).

1. Ze worden tijdens een operatie in uw lichaam geplaatst en onderdrukken de pijnsignalen voor deze de hersenen bereiken: Bij chronische, onbeheersbare pijn bij kanker kan een patiënt alleen een medicijnpomp krijgen, geen neurostimulator.
2. In tegenstelling tot de meeste operatieve ingrepen zijn deze behandelingsvormen omkeerbaar: uw arts kan het systeem uitschakelen of verwijderen.

Bovendien kunt u de neurostimulator of medicijnpomp eerst een tijdje uitproberen voordat het implantaat definitief wordt geïmplanteerd. Vraag uw behandelend arts of zorgverlener of een neurostimulator of medicijnpomp voor uw chronische pijn vergoede therapie is.

Meer informatie over indicaties waarvoor een neurostimulator wordt vergoed vindt u op de website van, Gerichte geneesmiddeltoediening via een implanteerbare medicijnpomp wordt sinds 2019 alleen vergoed voor chronische kankerpijn. Radiofrequente (RF-)ablatie is een minder-ingrijpende behandeling voor kankerpijn als gevolg van bottumoren die gebruikmaakt van lage wisselstroom om hitte op te wekken.

Deze hitte wordt via een elektrode afgegeven aan de tumor om de kankercellen met opzet uit te drogen en te vernietigen. De stelt uw arts in staat om ablatie-energie af te geven die precies voldoende is voor de grootte en plaats van uw tumor. Tijdens de ingreep circuleert gepompt water door de elektrodes om de temperatuur te regelen en schade aan het omliggende gezonde weefsel te beperken.

Bij neuro-ablatie beschadigt uw arts (meestal door middel van verhitting) de zenuwbanen die de pijnsignalen naar de hersenen doorgeven. Neuro-ablatie is vaak een laatste redmiddel wanneer andere behandelingen niet geholpen hebben.1 Bron: Stichting Pijnplatform Nederland:, U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen.

Indien u twijfels heeft over uw gezondheid of een gezondheidsadvies nodig heeft, dient u contact op te nemen met uw arts of professioneel zorgverlener. : Behandelingsopties voor chronische pijn

Welke medicatie bij chronische pijn?

Stap 1: Pijnstiller paracetamol – In het algemeen is de pijnstiller paracetamol bij acute en chronische pijn de eerste stap. Paracetamol is een zeer effectieve pijnstiller die bij normaal gebruik nauwelijks bijwerkingen geeft. Paracetamol bestrijdt pijn en werkt koortsverlagend.

Je kunt het gebruiken om verschillende soorten pijn te behandelen, zoals hoofdpijn, kiespijn en spierpijn. Paracetamol is vrij verkrijgbaar bij de apotheek, drogist of supermarkt. Paracetamol kan in het algemeen zonder problemen gebruikt worden bij kinderen, volwassenen en ouderen. Het is een geschikte pijnstiller voor langdurig gebruik.

Meer weten over het gebruik van paracetamol, de verschillende soorten en de aanbevolen dosering? Lees verder op de medicijnpagina van paracetamol,

Kan het brein zich herstellen?

Herstel neurologische klachten Ben Bolsenbroek – Amsterdam Brain Center Specialist in Neurologische klachten Ben Bolsenbroek – Amsterdam Brain Center Specialist in Neurologische klachten Functionele neurologie is gespecialiseerd in het bieden van zorg bij neurologische klachten. De essentie van functionele neurologie is het inzetten van de plasticiteit (aanpassingsvermogen) van het brein om herstel op te laten treden.

Neuroplasticiteit is dus essentieel voor het herstel van hersenen en zenuwen. Door het brein op de juiste wijze te stimuleren, kan het brein zichzelf herstellen. De functie van de functioneel neuroloog is hierbij het geven van de juiste prikkels aan het brein. Wij leggen u graag uit op welke wijze wij onze patiënten helpen bij het herstel van neurologische klachten.

We beginnen met de bouw en het ontwerp van zenuwen. Neuroplasticiteit is vermogen van zenuwcellen (ook wel neuronen) om zich aan te kunnen passen. Deze aanpassingen bestaan vooral uit het aangaan van nieuwe verbindingen met andere zenuwcellen. Door deze verbindingen communiceren of “praten” neuronen met elkaar.

Dit kunt u zich als volgt voorstellen: Neuronen (zenuwcellen) communiceren met elkaar door het sturen van stroomstootjes door lange uitlopers. Deze uitlopers maken contact met elkaar en kunnen signalen doorgeven. De ontvangende uitloper wordt hierbij receptor (axon) genoemd en de “sturende” uitloper een dendriet.

Voor het versturen van signalen worden soms kleine stroomstootjes gebruikt en op andere plekken soms chemische signaalstofjes (neurotransmitters). De termen mag u vergeten, als u maar onthoud dat zenuwcellen dus informatie doorgeven via uitlopers die contact met elkaar maken.

1. Op deze wijze komt bijvoorbeeld informatie over pijn aan uw teen, terecht in uw hersenen.
2. Allerlei uitlopers van zenuwcellen maken contact met elkaar en brengen zo het signaal over vanuit uw teen naar uw hersenen.
3. Dit proces kan worden verstoord wanneer er een harde klap op het hoofd optreed, waardoor er verbindingen kapot gaan.

Ook kunnen er soms simpelweg te weinig verbindingen aanwezig zijn, bijvoorbeeld als sinds de geboorte (bijvoorbeeld bij een gedragsstoornis). Wanneer er te weinig verbindingen zijn, kunnen er grote problemen optreden! Verderop leest u hoe deze problemen verholpen kunnen worden door functionele neurologen met verstand van en ervaring met neuroplasticiteit. Door ons hele lichaam heen zijn er zenuwcellen die voortdurend met elkaar communiceren. Wanneer er te weinig verbindingen zijn tussen deze neuronen dan wordt informatie niet goed doorgegeven. Dat kan bijvoorbeeld als gevolg hebben dat prikkels zoals licht of geluid niet op de juiste manier in onze hersenen aankomen.

Dit zien wij vaak bij een hersenkneuzing. Door de klap functioneren bepaalde verbindingen niet of minder goed, waardoor prikkels niet correct worden doorgegeven. Dit zorgt dan bijvoorbeeld weer voor overgevoeligheid voor licht of voor harde geluiden. Wanneer neuronen niet goed met elkaar kunnen communiceren dan worden er allerlei lichamelijke processen verstoord.

Dat betekent dus dat een gedragsstoornis of een hersenkneuzing, invloed kan hebben op heel veel verschillende terreinen. Er kan vermoeidheid optreden of juist slapeloosheid, mensen kunnen erg druk worden of juiste moeite krijgen met activiteit. Het verbreken van zenuwverbindingen hoeft dus niet alleen te betekenen dat er functies wegvallen.

• Er kan ook juist overprikkeling optreden doordat signalen niet goed worden verstuurd of gefilterd.
• Doordat de verbindingen niet zomaar terugkeren, kunnen er dus jarenlang problemen zijn na een hersenkneuzing of zelfs levenslang bij een gedragsstoornis.
• Dit hoeft echter niet altijd het geval te zijn! Door herstellend vermogen van het brein, ook wel neuroplasticiteit genoemd, is het mogelijk om opnieuw verbindingen aan te maken tussen zenuwcellen.

Dit betekent dus ook dat de aanhoudende gevolgen zullen afnemen. Het vermogen van zenuwcellen of neuronen om zich aan te passen aan de omstandigheden noemen we dus neuroplasticiteit. Deze neuroplasticiteit bestaat met name uit het aangaan van nieuwe verbindingen, waardoor zenuwcellen weer met elkaar kunnen communiceren.

1. Het gevolg is dan dat onze hersenen binnenkomende prikkels weer op de juiste wijze kunnen reguleren.
2. Functionele neurologie richt op het herstel van neurologische problemen.
3. Door op specifieke wijze zenuwcellen te stimuleren en te trainen, worden deze cellen aangezet tot het maken van nieuwe verbindingen met andere cellen.

Door neuronen te dwingen met elkaar te communiceren, raken deze neuronen weer gewend aan het doorgeven signalen. Het gevolg hiervan is terugkeer van functies zoals goed zicht, gevoel/kracht in ledematen. Door de betere regulering van prikkels is er ook een sterke verbetering mogelijk voor bijvoorbeeld hoofdpijn, vermoeidheid of mindere concentratie. Wij zijn een erkend centrum voor functionele neurologie in Nederland. Dit uit zich bijvoorbeeld in het feit dat wij functionele neurologen opleiden of bijstaan bij complexe patiënt casussen. Ook rekenen wij enkele functioneel neurologen tot onze kring van personen die wij bijstaan.

Ons programma en onze training gericht op herstel en stimulatie van het zenuwstelsel zorgt ervoor dat wij patiënten vanuit heel Europa en zelfs de hele wereld ontvangen. Een reis van een volle dag vliegen is geen uitzondering voor personen die bijvoorbeeld onze Intensieve training week ondergaan. Wij komen dan ook graag in contact met u omdat wij zoveel mogelijk mensen willen bijstaan met onze hulp bij leer- en concentratie problemen.

Twee belangrijke onderdelen van ons programma en training zijn het Functioneel Neurologisch Onderzoek en ons 5-daagse intensieve behandeltraject. U komt eerst een dagdeel naar onze praktijk voor het Functioneel Neurologisch onderzoek. De uitkomst van dit onderzoek kan zijn dat we met u een kort, intensief behandeltraject aangaan.

Het doel van dit traject is om u zich voor zó te laten voelen als vóór het letsel. Wij leggen u graag verder uit hoe dit werk. Tijdens het functioneel neurologisch onderzoek vertel jij onze experts over jouw klachten, die mogelijk de symptomen van een (verwaarloosde) hersenschudding zijn. Uit dit onderzoek kan blijken dat je in aanmerking komt voor ons intensieve, 5-daagse behandeltraject.

De onderdelen en volgorde van het functioneel neurologisch onderzoek zijn als volgt: Vraaggesprek Als eerst zal er een vraaggesprek plaatsvinden. Dit zal gebeuren met twee Functioneel Neurologische experts. Dit zijn Jesse Alexander en Ben Bolsenbroek. Volledig lichamelijk functioneel neurologisch onderzoek In dit gedeelte wordt het perifere en het centrale zenuwstelsel onderzocht en geanalyseerd.

Het perifere zenuwstelsel is het zenuwstelsel aan de buitenzijde van het lichaam, dit zijn o.a. de ledematen. Onder het centrale zenuwstelsel verstaan wij de hersenen en het ruggenmerg. Kwantificeren van testuitslagen In deel 1 van het onderzoek worden veel tests gedaan. In dit deel van het onderzoek worden alle uitslagen gekwantificeerd.

Met behulp van machines en apparatuur worden alle uitslagen meetbaar gemaakt. Dit wil zeggen dat alle uitslagen in waardes worden uitgeschreven. Uitleg gegevens en bevindingen met voorstel tot intensief behandeltraject In de laatste deel zullen de gekwantificeerde gegevens en bevindingen met u besproken worden.

Ook zullen wij het behandeltraject dat wij hebben gemaakt aan u voorstellen. Telefoongesprek met een specialist in neurologische klachten. Je wordt binnen 24 uur gebeld voor een afspraak. Eén week intensief behandelen Jij vertelt onze specialist over jouw neurologische klachten. Zo bepalen wij of je geschikt bent voor het functioneel neurologisch onderzoek.

Een inhoudelijk gesprek met onze specialist in neurologische klachten, lichamelijk onderzoek met diverse testen, bespreken van de uitslagen en mogelijkheid naar intensief behandeltraject. De weg naar herstel van jouw hersenletsel klachten. Na het bespreken van het behandeltraject kan met u de uitvoering ingepland worden.

Meting van oogbeweging Meten van draaiduizeligheid Balans testen en metingen Analyse van oogsprongsbeweging Een psychosociale test

Wilt u weten of uw klachten aan een (oude) hersenschudding te wijten zijn en of onze behandelingen u kunnen helpen? Plan dan een vrijblijvend telefonisch gesprek in met één van onze neurologische experts in. Samen met hen kunt u bepalen of een functioneel neurologisch onderzoek u kan helpen en of u in aanmerking komt voor het 5-daagse behandelprogramma.

• U heeft deze blog gelezen omdat u of iemand uit uw omgeving te maken heeft met neurologische klachten.
• In onze maandelijkse nieuwsbrief worden meer vragen beantwoord rondom deze vaak onbegrepen klachten en wordt meer uitgelegd over onze behandelmethoden en resultaten.
• Schrijf u hier in voor onze nieuwsbrief: Telefoongesprek met een specialist in neurologische klachten.

Je wordt binnen 24 uur gebeld voor een afspraak. : Herstel neurologische klachten

Wat is heel goed voor je hersenen?

Hoe houd ik mijn hersenen gezond? – Je kunt zelf veel doen om je hersenen in conditie te houden. Gezonde voeding, voldoende slaap en regelmatig bewegen kunnen helpen om je hersenen zo gezond mogelijk te houden en het risico op hersenaandoeningen te verkleinen.

Kan je je brein controleren?

Taken en oefeningen – Tijdens een neuropsychologisch onderzoek voert u taken uit en doet u oefeningen die een beroep doen op verschillende gebieden van de hersenen. Door te kijken hoe u de aangeboden taken uitvoert, kan de neuropsycholoog een indruk krijgen van het handelen van de hersenen. Ook dingen als stemming, uw persoonlijkheid en hoeveel energie u heeft, nemen we mee in het onderzoek.

Wat gebeurd er in je hoofd als je overspannen bent?

Drie stress gebieden in het brein – Als we gedurende langere tijd licht ontvlambaar zijn, onze emoties alle kanten op vliegen en het niet meer lukt om beslissingen te nemen, hebben we waarschijnlijk last van langdurige stress. Er zijn grofweg drie hersengebieden die veranderen wanneer we stress ervaren. Zonder je een college over neurobiologie te geven, leg ik het je uit:

1. De Prefrontale lob is het gebied recht achter je voorhoofd en wordt ook wel de CEO of de dirigent van je brein genoemd. Het regelt allerlei functies zoals plannen en beslissingen nemen, het onder controle houden van angst en paniek, maar ook het controleren van impulsen, of het veranderen van gedrag. Deze ‘hersenkwab’ krimpt onder langdurige stress. Hersencellen maken minder goed contact met elkaar en trekken zich terug. Je wordt daardoor minder goed in staat jezelf te remmen of je gedrag te sturen. Je concentratie gaat achteruit en je emoties vliegen alle kanten op.
2. Ook in de Hippocampus, een dieperliggend gedeelte in de hersenen, treedt een soort krimp op. De Hippocampus reguleert onze stemming en onze reactie op stress. Het zorgt ervoor dat bij een periode van stress, je stresshormonen worden teruggeschroefd. Onder langdurige stress, werkt deze ‘demper’ niet meer zo goed. En daardoor heeft stress dus vrij baan om door je systeem te gieren.
3. De Amygdala, is een klein hersengebiedje de grootte van een amandel wat ook dieper in de hersenen ligt. Deze groeit juist onder chronische stress. De Amygdala zorgt ervoor dat we signalen van gevaar of stress herkennen en daarop reageren. Als deze groeit, zijn we dus ontvankelijker voor stress, we zien meer gevaar en reageren sneller angstig of agressief.

Hoe herstel je van een burn-out? Nu raak je hier misschien al gestresst van, te lezen dat je brein zo werkt. Gelukkig is er voor elke trigger in het brein, ook een middel om het te ontspannen. Neurowetenschapper Erik Scherder kiest de volgende manieren, en we hebben er zelf nog eentje aan toegevoegd, namelijk meditatie.

Wat doet cortisol met je hersenen?

Hoe werkt stress in de hersenen? – In een stressvolle situatie maken je hersenen het stress-hormoon cortisol aan. Dit hormoon zorgt ervoor dat je direct actie kunt ondernemen. Een hoog cortisol niveau gedurende een lange periode kan echter verandering en schade veroorzaken in de hersenen.

• Chronische stress vergroot bijvoorbeeld de activiteit en grootte van de amygdala.
• De amygdala is het angstcentrum in je brein.
• Veel stress zorgt er dus voor dat je steeds beter wordt in stressen! Als je cortisol niveau te vaak te hoog is, beschadigt bovendien de hippocampus.
• Dit deel van je hersenen speelt een belangrijke rol in leren, het geheugen en herstel van stress.

Te lang te veel stress zorgt er dus ook voor dat je steeds slechter herstelt van stress. Een ander deel van je hersenen waarop cortisol negatieve invloed heeft, is de prefrontale cortex. Dit deel van de hersenen speelt een belangrijke rol in ons functioneren als mens.

1. Concentratie, keuzes maken, prioriteiten stellen, relativeren, probleem oplossing en sociale interactie zijn zaken die geregeld worden door onze prefrontale cortex.
2. Stress zorgt voor een vermindering van de grijze massa (verbindingen) in dit deel van de hersenen.
3. Meestal kunnen we goed van de gevolgen van langdurige stress herstellen door tijdig het tij te keren.

Doen we dat echter niet, dan kan volgens wetenschappelijk onderzoek langdurige chronische stress uitmonden in nog ernstigere kwalen als depressie of dementie. Kortom: Door veranderingen in ons hersenen worden we bij langdurige stress steeds sneller gestrest, herstellen we steeds langzamer van stress en gaan we ook minder goed functioneren als mens!

Is er iets te doen aan chronische pijnklachten?

Behandelingsopties voor chronische pijn Veel mensen hebben te kampen met chronische pijn. In Nederland hebben meer dan twee miljoen mensen al langer dan zeven jaar pijn.1 Gelukkig bestaan er ook veel behandelingsmogelijkheden. Geneesmiddelen (medicatie) vormen vaak de eerste keus van de arts.

Andere opties zijn onder meer fysiotherapie of psychotherapie, chirurgische ingrepen, lokale injecties, of een medisch implantaat zoals een neurostimulator of medicijnpomp. Bespreek met uw arts wat voor u de beste behandeling is voor uw chronische pijn. Mogelijk zijn niet alle behandelingen geschikt voor uw type pijn.

Hieronder staan enkele behandelopties kort beschreven. Vaak zal uw arts geneesmiddelen (medicatie) als eerste behandeling voor uw pijn kiezen. Aangezien mensen verschillend reageren op medicatie, kan uw arts meerdere geneesmiddelen en doseringen uitproberen.

Pijnmedicatie kan bestaan uit universele pijnstillers zoals aspirine en paracetamol, of uit steroïde ontstekingsremmers en sterkere middelen. Met fysiotherapie wordt geprobeerd om de spieropbouw te versterken of te herstellen, zodat u zich weer vrijer en met minder pijn kunt bewegen. Uw arts kan u passieve fysiotherapie voorschrijven, zoals massage en behandelingen met warmte of koude, of actieve therapie, zoals oefentherapie en lichaamsbeweging.

Chronische pijn kan lichamelijke en geestelijke spanningen met zich meebrengen die van invloed zijn op uzelf en uw omgeving. Er bestaan specifieke behandelingen door een psycholoog waarbij u leert u te ontspannen, beter leert om te gaan met uw pijn en uzelf beter in de gaten leert te houden.

• Uw arts kan een beeldvormingsonderzoek zoals een MRI- of CT-scan, of een ander onderzoek laten uitvoeren om te kijken wat de oorzaak is van uw pijn.
• Als het onderzoek uitwijst dat u baat kunt hebben bij een operatie, zal de arts deze behandeling aan u voorstellen.
• Pijnrevalidatie is geschikt voor mensen die al langer dan 3 maanden klachten hebben die niet overgaan of erger worden, mensen voor wie eerdere therapie niet genoeg helpt en mensen bij wie de klachten ervoor zorgen dat normaal leven steeds lastiger wordt.

TENS is een afkorting voor de term Transcutane Elektro Neuro Stimulatie en houdt in dat er elektrische stroompjes door de huid heen (transcutaan) worden gegeven, die de zenuwen (neuro) kunnen beïnvloeden (stimuleren) om de pijn te verminderen. Dit gaat via op het lichaam geplaatste elektroden die aangesloten worden op een extern apparaatje.

1. TENS kan de pijn verminderen maar neemt de oorzaak van uw pijn niet weg.
2. Hoe lang de behandeling werkt, is bij iedereen verschillend.
3. Bij deze behandeling krijgt u injecties met een plaatselijk verdovingsmiddel en/of met steroïden op de plek waar de pijn ontstaat.
4. Meestal bieden lokale injecties slechts een tijdelijke verlichting van de pijn.

Als uw pijn na meerdere injecties niet minder wordt, kan uw arts andere behandelingen overwegen. Medische implantaten voor pijnbestrijding zijn bijvoorbeeld neurostimulatoren en medicijnpompen (systemen voor intrathecale toediening van geneesmiddelen).

• Ze worden tijdens een operatie in uw lichaam geplaatst en onderdrukken de pijnsignalen voor deze de hersenen bereiken: Bij chronische, onbeheersbare pijn bij kanker kan een patiënt alleen een medicijnpomp krijgen, geen neurostimulator.
• In tegenstelling tot de meeste operatieve ingrepen zijn deze behandelingsvormen omkeerbaar: uw arts kan het systeem uitschakelen of verwijderen.

Bovendien kunt u de neurostimulator of medicijnpomp eerst een tijdje uitproberen voordat het implantaat definitief wordt geïmplanteerd. Vraag uw behandelend arts of zorgverlener of een neurostimulator of medicijnpomp voor uw chronische pijn vergoede therapie is.

Meer informatie over indicaties waarvoor een neurostimulator wordt vergoed vindt u op de website van, Gerichte geneesmiddeltoediening via een implanteerbare medicijnpomp wordt sinds 2019 alleen vergoed voor chronische kankerpijn. Radiofrequente (RF-)ablatie is een minder-ingrijpende behandeling voor kankerpijn als gevolg van bottumoren die gebruikmaakt van lage wisselstroom om hitte op te wekken.

Deze hitte wordt via een elektrode afgegeven aan de tumor om de kankercellen met opzet uit te drogen en te vernietigen. De stelt uw arts in staat om ablatie-energie af te geven die precies voldoende is voor de grootte en plaats van uw tumor. Tijdens de ingreep circuleert gepompt water door de elektrodes om de temperatuur te regelen en schade aan het omliggende gezonde weefsel te beperken.

Bij neuro-ablatie beschadigt uw arts (meestal door middel van verhitting) de zenuwbanen die de pijnsignalen naar de hersenen doorgeven. Neuro-ablatie is vaak een laatste redmiddel wanneer andere behandelingen niet geholpen hebben.1 Bron: Stichting Pijnplatform Nederland:, U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen.

Indien u twijfels heeft over uw gezondheid of een gezondheidsadvies nodig heeft, dient u contact op te nemen met uw arts of professioneel zorgverlener. : Behandelingsopties voor chronische pijn

Wat doet neuropathie met je hersenen?

Wat is diabetische perifere neuropathie (DPN)? Diabetische perifere neuropathie (DPN) is een neurologische stoornis die als gevolg van zenuwbeschadiging kan leiden tot hevige chronische pijn. De zenuwen vormen de verbinding tussen het ruggenmerg en het lichaam.

1. Ze zorgen ervoor dat de hersenen kunnen communiceren met de huid, de spieren en de inwendige organen.
2. Door hoge glucosewaarden als gevolg van diabetes kunnen de kleinste bloedvaatjes die uw zenuwen van bloed voorzien, beschadigd raken door onvoldoende zuurstof en voeding.
3. Deze beschadiging noemen we diabetische perifere neuropathie (DPN), of diabetische neuropathie.

Omdat bij diabetes meestal meerdere zenuwen zijn aangedaan, wordt het ook wel polyneuropathie genoemd (poly: meerdere; neuro: zenuw; pathie: aandoening). Mensen met diabetes die slecht ingesteld zijn of niet goed ingesteld kunnen worden, hebben dan ook meer kans op DPN en/of pijn.

• Maar ook andere oorzaken zoals hoge bloeddruk, en nog belangrijker, te veel vetten in het bloed spelen, hierbij een rol.
• Ook kan erfelijke aanleg een risicofactor zijn.5 Mensen met diabetes kunnen op elk moment een neuropathie ontwikkelen.
• Meestal gebeurt dit pas jaren na de diagnose.1,2 miljoen mensen in Nederland hebben diabetes.

De verwachting is dat dit aantal zal stijgen tot 1,5 miljoen in 2040.1 Binnen Europa lijden zo’n 61 miljoen mensen aan deze aandoening. Dat wil zeggen 1 op de 11 volwassenen.2 Diabetische perifere neuropathie komt bij 30 tot 40% van alle volwassen personen met diabetes voor en is daarmee een van de meest voorkomende complicaties van diabetes.3 20% van de diabetespatiënten met DPN krijgt ernstige (zenuw)pijn die vaak gepaard gaat met angst, depressie, slaapstoornissen, beperkingen in mobiliteit en sociale isolatie.10 Het is aannemelijk dat er in Nederland op dit moment meer dan 100.000 patiënten met DPN zijn die niet (afdoende) worden behandeld.3 Pijnlijke DPN komt dus vaak voor en heeft daarnaast een negatieve impact op de kwaliteit van leven.4 Veelgehoorde symptomen zijn klachten aan de uiteinden van de armen en benen.

stekend en/of brandend gevoel in de voeten (vooral ‘s nachts) toename van pijnklachten bij zachte aanraking verminderd gevoel (van temperatuur of pijn) in de voeten of handen pijnscheuten, tintelingen, krampen verlies van spierkracht en moeilijk lopen

Helaas worden de klachten zowel door patiënten als behandelaars niet onderkend, waardoor naar schatting ruim de helft van de mensen met DPN niet of onvoldoende behandeld wordt.5 Uw arts stelt neuropathie vast op basis van de symptomen en lichamelijk onderzoek (testen, gevoel, reflexen, trillingen en krachtsverlies).

Soms wordt nog aanvullend onderzoek gedaan zoals een bloedonderzoek of geleidingsonderzoek van de zenuwen (elektromyografie).9 Om vast te stellen of uw pijn veroorzaakt wordt door diabetische perifere neuropathie stelt uw arts u vaak vooraf al een aantal vragen onder andere over hoe en hoe vaak u uw pijn ervaart en de plaats van de pijn.

Ook zal de arts u vragen welke pijnbehandelingen u al krijgt of kreeg en naar uw algehele gezondheid informeren. U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen. Indien u twijfels heeft over uw gezondheid of een gezondheidsadvies nodig heeft, dient u contact op te nemen met uw arts of professioneel zorgverlener.

Kan chronische pijn verdwijnen?

Ik heb chronische pijn. Betekent dit dat ik voor altijd pijn blijf houden? – Als je pijn hebt die 3 maanden of langer aanwezig is, wordt deze pijn chronisch genoemd. Dit zegt niets over of de pijn over kan gaan of niet. Het zegt alleen iets over de lengte van de periode met pijn.

Daarom spreken wij liever over langdurige pijn. Langdurige pijn kan overgaan, of sterk verbeteren, maar dit zal per persoon verschillend zijn. Het belangrijkste om te weten is dat langdurige pijn vaak in stand wordt gehouden door diverse factoren. Dit kunnen fysieke aspecten zijn, zoals bijvoorbeeld verminderde kracht, verminderd uithoudingsvermogen en een verstoorde lichaamshouding.

Maar ook factoren als angst, overbelasting of juist onderbelasting. Daarnaast speelt ook mee wat jouw verwachtingen en ervaringen zijn op het gebied van pijn. Deze factoren zijn verschillend per persoon. Het advies is om samen met een fysiotherapeut te bekijken welke factoren jij kunt beïnvloeden om uiteindelijk met minder pijn meer leuke dingen te kunnen doen.

Waar zit het pijncentrum in de hersenen?

Er is geen pijncentrum in het brein. Pijn is het gevolg van het activeren van een netwerk van verschillende regionen. Langdurige perifere nociceptieve input sensitiseert bepaalde hersenregionen die de verwerking van toekomstige nociceptieve input beïnvloeden.

János Juhász